Reisverslag 4

De vorige keer was ik gebleven dat we naar Vwasa, Nyika en Livingstonia zouden gaan. Daar zijn we dat weekend ook meteen heen geweest.
We vertrokken zondagnacht 9 november. Ons vervoermiddel was de ambulance van het ziekenhuis. Ze hadden een matras achterin gelegd en daar zaten we op. We vertrokken in de nacht, omdat we eerst naar het natuurpark in Vwasa gingen. Op de olifanten te spotten, zouden we er vroeg moeten zijn, omdat ze water gingen drinken in de ochtend. We waren daar dus ook vroeg. Na het een rondje te hebben gereden in het park hadden we nijlpaarden, herten en apen gezien. Dat was leuk om te zien! Toen we terug kwamen waar we waren begonnen ging Samuel (ambulancechauffeur) vragen wanneer de olifanten kwamen. Daar zeiden ze in een keer dat ze pas rond 3 uur zouden komen. En we hadden de meeste dieren nu al gezien in het park... Om misschien olifanten te kunnen spotten moesten we 6 uur wachten. Dit vonden wij te lang. We hebben er voor gekozen om diezelfde dag nog door te rijden naar Livingstonia. Eerst gingen we naar Rumphi om te pinnen en eten te kopen. Toen door gereden naar Livingstonia. Het was een behoorlijke hobbelige weg. Livingstonia ligt op een berg. Na 6 uur te hebben gereden, kwamen we in Livingstonia aan. Nu nog kiezen in welke lodge we wilden slapen. We kozen voor de tweede. Daar had je mooie slaapplaatsen met een geweldig uitzicht over het meer! Behoorlijk moe en super vies door het stof kwamen we aan. Lekker gegeten en gedoucht. Daarna maar meteen naar bed gegaan en heerlijk geslapen.
De volgende ochtend gingen we nog naar de watervallen in Livingstonia. Leuk om te zien. Toen zijn we doorgereden naar Nyika. Aangezien dat nog een lange rit zou worden, kochten we weer wat eten in Rumphi en ook voor daar. Aangezien het goedkoper is om mensen te laten koken voor jou, dan te eten in een restaurant. Toen we in Nyika aankwamen was het al donker. Het park was zoooooo groot! We moesten nog een slaapplek vinden en we wisten al wel dat het duur zal kunnen worden. De eerste lodge was rond de 120 euro pppn. Behoorlijk duur dus en dat hebben we ook niet gedaan. De tweede waar we heen gingen was 1 euro (!) per nacht. Dit was ook wel heel armoedig. Bedden waren keihard, vieze laken etc etc. Daar zaten we ook niet echt op te wachten. De derde was prima. Prima middenweg. Het was een huis met badkamer en prima bedden. De tweede nacht in Nyika zijn we op ‘’safari’’ gegaan. We hoopten veel dieren te spotten, maar het viel behoorlijk tegen. We hebben zebra’s herten, olifanten van heel ver gezien en verder niet zo veel. Dit kwam omdat Nyika zo groot is, dat je nooit kunt weten waar de dieren zijn. Achja, weten we dat ook weer. De volgende dag gingen we terug naar ons dorp.

In het dorp is er niet veel veranderd. Alles gaat zijn gangetje. We zijn nu gewend aan het leven met de gastgezinnen. We merken wel dat het eten van Nsima en al het dagelijkse standaard eten ons steeds minder smaakt. We willen gewoon weer effe lekker eten. Ook is er bijna geen comfort, wat je ook niet echt gewend bent. Alleen als je in bed ligt, heb je enigszins comfort.
In het ziekenhuis proberen we steeds meer zelf te doen. Injecties, infusen, hiv/aids screening, medicijnen uitdelen etc etc. Maar nog steeds is het erg rustig, dat is wel jammer.
Even een voorbeeld hoe arm dit land is: de dokter hier in het ziekenhuis verdient 80 euro per maand(!!). Als je ziet wat hij allemaal doet, is dit behoorlijk weinig. De verpleegkundige verdienen even veel.
We zijn laatst ook naar een school geweest. We keken bij het zusje van Anne, Rita. De leraar was een man van 22. Hij vond het erg leuk dat we kwamen kijken en maakte meteen foto’s van ons. Hij tekende dingen op het bord en we moesten het afmaken. De kinderen zitten allemaal op de grond en ze zingen iets als je het goed deed. Wanneer de kinderen Engelse woordjes leren, zegt de leraar hem voor en moeten ze hem 2/3 keer na schreeuwen. Heel raar. Het leek wel een dictator die leraar. Ook is het onderwijs bijzonder slecht. Er werd een opdracht op het bord geschreven en de kinderen moesten het afmaken. De leraar had ALLES al voor gezegd en nog had niemand alles goed. Er wordt namelijk geen uitleg gegeven wat ‘boy’ of ‘girl’ is ze moeten alleen alles naschreeuwen. Rita het zusje van anne is de aanvoerder van de klas. Vreselijk om te zien dat zij zo werd voorgetrokken. De leraar was helemaal vol van haar.. Zij moet kinderen verklikken als de leraar weg is en de kinderen luisteren niet of praten. Dan slaat de leraar ze als hij terug is. Na de Engelse les gingen ze buiten spelen. Eerst een grote kring en moesten de kinderen elkaar nadoen, daarna kat en muis en een levende slang nadoen. Hierbij snapte een meisje het niet helemaal geloof ik en werd ze kei maar dan ook keihard met een lange slanke tak geslagen op het hoofd. Vreselijk om te zien. We vroegen waarom hij dit deed, maar het bleek normaal te zijn als de kinderen niet deden wat ze moesten doen. Nouja ik schrok me dood, want het meisje had nog heel lang pijn. Ook werden jongens geschopt, omdat ze in een boom klommen. Ik heb wel besloten dat ik niet meer op de primary school ga meekijken, ik hoef het niet meer te zien dat kinderen ten onrechte geslagen worden. Ook al weet ik dat dit bij de cultuur hoort.

Nog een ander avontuur wat we beleefd hebben is Cape Mclear . Zaterdag nacht 22 november vertrokken we om 01.30 met de bus naar Cape Mclear. We wisten dat het een hele lange rit zou gaan worden en dat was het ook. Eerst met de bus naar Mzuzu, daar vonden we gelukkig snel de bus die naar Blantyre zou gaan. Om 07.30 vertrokken we vanuit Mzuzu. gelukkig had de bus goede stoelen en genoeg beenruimte. Rond 15.30 kwamen we aan in Monkeybay. We dachten dat het wel dicht bij zou zijn, maar in Monkey Bay moesten we nog naar Cape Mclear zien te komen.. Zittend op maiszakken in de bak van een pick up hebben we Cape Mclear bereikt en ons gevestig in Fat Monkeys. Waaaauw wat was het daar mooi. Super leuke en gezellige lodge. Lekker eten, direct aan het meer, prima slaapkamers. De eerste paar dagen hebben we echt niks anders dan op ons ligbed gelegen en boeken gelezen. Helaas had ik met mijn mond open geslapen in de bus en dus had ik een keelontsteking. Hier heb ik behoorlijk last van gehad de eerste 4/5 dagen. Pijn met slikken, oorpijn, hoofdpijn en koortsaanvallen. Gelukkig werd het al snel minder. Toen ik bijna beter werd, voelde Anne zich niet goed. Omdat we graag een boottocht wilden doen, hadden we besloten om tot maandag te blijven, eigenlijk zouden maar tot vrijdag blijven. Vrijdagavond hebben we een feestje op het strand gehad. Vrijdags kwamen er Zuid Afrikanen en Portugezen aan bij Fat Monkeys. Zij werken hier in Malawi en waren nu een weekendje weg. Door hun moesten we verkassen naar een ander huisje. Niet heel erg, nu hadden we airco en aangezien het super warm was in de het andere huisje waren we daar wel blij mee. Zij gingen bbqen, drinken op het strand met een kampvuur. Eindelijk echt weekend. Lekker drankje, voeten in het zand, kampvuur met uitzicht op Lake Malawi. Niet erg slecht! Met maar een paar uur slapen gingen we de zaterdag onze boottocht doen. Erg mooi was dat. We gingen naar drie eilanden. Bij de eilanden kon je heel goed snorkelen, van een rots gesprongen, zeearenden gevoerd en werd voor ons gekookt op een eiland. De hele dag zijn we weg geweest. Geen spijt van dat we het hebben gedaan. Toen we terug kwamen hebben we effe gerelaxed en zijn we naar Gecko’s gegaan met de groep die we hebben ontmoet in Fat Monkeys. Daar was een feest. Effe wat gedronken en gedanst en toen terug gewandeld over het strand terug naar onze lodge. Zondag hebben we lekker uitgeslapen (voor het eerst hier!) en hebben we niks gedaan. Maandag vertrokken we weer uit Monkey Bay. Het was echt supersuper leuk/fijn daar. Je kon goed merken dat ze daar meer aan toeristen waren gewend, meer dan in Nhkatabay. Dat maakte het prettiger. We raakten echt een beetje in een sleur, voordat we gingen. Er was niks te doen, werkten met onwijs chagrijnige collega’s en het eten smaakte ons niet meer. We vonden het dus tijd om te gaan, en totaal geen spijt van. Het was echt genieten daar! Nu kunnen we weer vol goede moed beginnen in het dorp.

Dit is het zijn wel alle hoogtepunten wat we hebben meegemaakt! We zitten al weer op de helft en het is al weer December. Hopelijk gaan de rest van de weken net zo snel, als ze nu zijn gegaan. Dan gaat het helemaal goed komen.

Liefs xxxxxxxxxx